Terwijl de gemeenschap rouwde, bleven er onbeantwoorde vragen over de oorzaak van Stefanie’s plotselinge overlijden. Haar familie nam het initiatief door een arts uit Indiana naar het Caribisch gebied te sturen om een autopsie uit te voeren, in de hoop op enige duidelijkheid.
Deze zoektocht naar antwoorden was een essentiële stap in het bieden van afsluiting voor haar dierbaren.
De herdenking van Stefanie’s leven, gepland in Indianapolis, zou niet alleen een viering zijn van haar leven, maar ook een eerbetoon aan de vele levens die zij had aangeraakt. Haar onverwachte heengaan liet een diepe leegte achter in de harten van velen, maar haar nalatenschap van vriendelijkheid en onvoorwaardelijke steun leeft voort. Dit tragische verhaal toont aan hoe een gemeenschap kan samenkomen in tijden van nood, en herinnert ons aan de blijvende invloed die één persoon kan hebben.